Israëls nieuwe politiek ten opzichte
van de Palestijnen
Yochanan Visser - 22 juni 2020
Ron Dermer, de Israёlische ambassadeur in de Verenigde Staten, schreef een opinieartikel voor de
Washington Post waarin hij voor het eerst de duidelijke positie van de Israёlische regering over een
eventueel te vormen Palestijnse staat uiteenzette. Dermer’s artikel maakt een eind aan wat hij noemt
“de tweestaten-illusie” en gaf duidelijk aan wat er moet gebeuren willen de Palestijnse Arabieren ooit
hun eigen ‘staat’ hebben.
Dit klinkt wellicht tegenstrijdig maar dat is het niet. In feite was dit de positie van de vermoorde Premier
Yitzchak Rabin die in 1995 aan het begin van de ‘Oslo’ jaren het volgende zei: “Israel zal
veiligheidscontrole over de Jordaanvallei behouden in de bredere betekenis van het woord en de Palestijnen
zullen minder dan een staat krijgen terwijl Jeruzalem verenigd zal blijven onder Israёlische soevereiniteit
terwijl de nederzettingen blokken in Judea en Samaria deel van Israёl zullen worden.”
Rabin wist heel goed dat hij een enorm risico nam door de PLO-kliek van Yasser Arafat naar Jericho en
later naar Ramallah te laten komen vanuit Tunis, maar stond onder druk van zijn linkse coaltiepartners en
Shimon Peres, zijn partijgenoot en de man die in het geheim samen met toenmalige Meretzleider Yossi
Beilin onderhandelingen begon met de PLO in de Noorse hoofdstad Oslo.
Zowel Rabin als Peres leven niet meer, maar de huidige regering van Benjamin Netanyahu en Benny Gantz
delen de mening van Rabin met dit verschil dat Israёl nu bijna alle zogenaamde nederzettingen in Judea en
Samaria wil behouden.
‘Auschwitzgrenzen’
Dermer gaf in zijn artikel aan dat de internationale gemeenschap keer op keer de verkeerde positie innam
ten opzichte van de Palestijnse Arabieren. De internationale gemeenschap adopteerde de Palestijnse positie
die is gebaseerd op maximalistische eisen zoals een terugkeer naar wat men ten onrechte de “1967
grenzen” noemt. Deze zogenaamde “grenzen” zijn in de realiteit slechts de bestandslijnen van de
onafhankelijkheidsoorlog uit 1948 die de embryonale staat Israёl werd opgedrongen door de verenigde
Arabische legers die tegen Israël optrokken om het in de kiem te smoren, zodra de Britten hun mandaat
hadden beëindigdSinds Israёl in 1967 tijdens de zogenaamde Zesdaagse Oorlog de Jordaanvallei, Judea en
Samaria zowel als Jeruzalem innam als gevolg van hernieuwde Arabische agressie, is de positie van alle
Israёlische regeringen geweest dat een terugkeer naar de bestandslijnen van 1948 niet zou gaan
plaatsvinden. Deze lijnen worden door Israelis gezien als de zogenaamde ‘Auschwitzgrenzen’ die
onverdedigbaar zouden zijn. Indien deze lijnen inderdaad de grenzen van een Palestijnse staat zouden gaan
vormen, zou het smalste deel van Israёl nabij de stad Netanya amper 15 kilometer breed zijn.
Er is een periode geweest waarbij Israёlische regeringsfunctionarissen iedere buitenlandse diplomaat die
naar Israёl kwam voor een bezoek meenamen naar een uitkijkpunt nabij de Palestijnse stad Qalqylia
vanwaar men de smalle strook land beneden in de kustvalkte nabij Netanya kon zien. Dit fenomeen bleef
zich herhalen nadat Hamas de Palestijnse Autoriteit gewelddadig uit Gaza verdreef en de buitenlandse
diplomaten werd verteld dat wanneer Israёl het hele gebied van Judea, Samaria en de Jordaanvallei zou
prijsgeven dat dan hetzelfde zou gebeuren in als wat er gebeurde na de machtsovername van Hamas in
Gaza. Met andere woorden: een groot deel van Israёl zou onder het bereik van Palestijnse raketten en
andere wapens komen.
De buitenlandse diplomaten waren klaarblijkelijk in meerderheid niet overtuigd en de positie van de
internationale gemeenschap bleef, met de uitzondering van een paar landen en nu ook inclusief de
Verenigde Staten, dat een Palestijnse staat min of meer binnen de 1948 bestandslijnen zou moeten worden
gevestigd.
Tweestaten-illusie
Dermer schreef in zijn artikel dat de uitbreiding van Israёlische soevereiniteit tot bepaalde gebieden in
Judea en Samaria niet, zoals vele critici suggereren, de tweestatenoplossing zal vernietigen maar dat het de
de tweestaten-illusie zal opblazen. Het zal de deur openen naar een realistische Twee-Staten oplossing en
het vredesproces kunnen vlottrekken na twinitig jaar, schreef Dermer.
De Israёlische ambassadeur in de Verenigde Staten veegde de vloer aan met de koppige opstelling van vele
buitenlandse leiders die ondanks vele jaren van Palestijnse terreur en onverzettelijkheid met betrekking tot
de Palestijnse eisen, blijven vasthouden aan de Arabische visie op een tweestatenoplossing. Dermer
verhaalde vervolgens hoe twintig jaar lang bijna alle Israёlische premiers hebben geprobeerd om een
vredesregeling te treffen met de Palestijnse leiders, zoals Ehoed Barak in 2000 en Ehoed Olmert die in
2008 zelfs bereid was om delen van Jeruzalem op te geven en vele Israёlische dorpen in Judea en Samaria.
Wat deze premiers en de grote meerderheid van de buitenlandse leiders niet begrepen, was de essentie van
het Palestijns-Israëlische conflict, schreef Dermer. Die essentie is niet de Palestijnse wil om een eigen staat
te creёeren, maar het laten verdwijnen van de Joodse staat, aldus de Israёlische diplomaat. Dermer wees
vervolgens op het feit dat de Palestijnse Arabieren nooit in de periode tussen 1948, toen Jordaniё en Egypte
respectievelijk de zogenaamde Westelijke Jordaanoever en Gaza bezet hielden, probeerden om een eigen
staat op te richten.
Dat was het bewijs voor zijn stelling dat de Palestijnse leiders er slechts op uit zijn om een einde aan Israёl
te maken.
Vredesproces gedoemd
De internationale gemeenschap kwam de Palestijnse Arabieren steeds verder tegemoet ondanks een niet
aflatende terreurcampagne tegen Israёl en talloze schendingen van de Oslo-Akkoorden, dat heeft het
vredesproces in feite gedoemd aldus Dermer.
“Het Israёlische volk heeft geen kort geheugen, zoals de internationale gemeenschap, Europa voorop, en zij
zijn niet vergeten dat de overleden Palestijnse leider Yasser Arafat met oorlog reageerde op een niet eerder
vertoond vredesaanbod door de voormalige Israёlische premier Ehoed Barak”, schreef Dermer. Door steeds
verder op te schuiven naar de politiek van de Palestijnse leiders heeft de internationale gemeenschap de
Israëli’s verloren, schreef de binnenkort aftredende Israёlische ambassadeur in de Verenigde Staten.
Het laatste is ongetwijfeld waar. Het Israёlische ‘vredeskamp’ dat werd verpersoonlijkt door het linkse
politieke blok is nagenoeg verdwenen. Dat is het gevolg van de ommezwaai van het Israёlische volk dat
niet meer gelooft in een vredesakkoord met de Palestijnse leiders en steeds verder naar rechts opschuift.
Likoed zou nu bijvoorbeeld meer dan 40 zetels in de wacht slepen bij nieuwe verkiezingen terwijl het
rechtse blok met gemak een puur rechtse regering zou kunnen vormen zonder de centrum-linkse partij
Kachol Lavan van Benny Gantz, die slechts 12 zetels in de Knesset zou winnen wanneer er nu verkiezingen
zouden worden gehouden in Israёl.
Er is nu in Israёl slechts sprake van cynisme wanneer het om de Palestijnse Arabieren gaat en dat heeft te
maken met de ontnuchtering die volgde op de Oslo-jaren en de wijziging in koers door het Palestijnse
leiderschap dat zich sinds 2008 in feite gedraagt als een ware vijand van Israёl.
Trumpplan
Het plan van President Donald J. Trump geeft aan dat de Amerikanen zich nu bewust zijn van de wortel
van het conflict, aldus Dermer die uitlegde dat Trump van de Palestijnse Arabieren eist dat zij eerst de
Joodse staat Israёl moeten erkennen voordat zij aansprak op een eigen staat kunnen maken.
Nu zijn er duidelijke principes waar de Palestijnse leiders en hun volk aan moeten voldoen en dat stelt
Israёl in staat om zijn eigen veiligheidsprincipes omhoog te houden schreef Dermer aan het eind van zijn
artikel dat vooral gericht was op de Democratische Partij in de VS die ook steeds verder opschuift in de
richting van het Palestijnse kamp.